Menu
Op initiatief van dr. ir. W. Schermerhorn besloot het bestuur van de Stichting ITC op 26 september 1961 geld opzij te zetten voor een periodieke onderscheiding ter nagedachtenis aan Otto von Gruber (1884-1942). In 2015 is de verantwoordelijkheid voor de toekenning overgedragen aan het NCG.
De toekenning vindt plaats in overeenstemming met het gewijzigde reglement, goedgekeurd door het bestuur van het NCG en de Council of The International Society for Photogrammetry and Remote Sensing (ISPRS).
De prijs wordt elke vier jaar uitgereikt aan de auteur van een verdienstelijk artikel op het gebied van fotogrammetrie, remote sensing en ruimtelijke informatiewetenschappen. De eerste uitreiking vond plaats in 1964, de meest recente in 2022.
Reglementen Otto von Gruber Award (English only).
2022 – Chenglu Wen (China)
2020 – niet toegekend
2016 – Wai Yeung Yan (Canada)
2012 – Jan-Henrik Haunert (Duitsland)
2008 – M. Butenuth (Duitsland)
2004 – S. Heuel (Zwitserland)
2000 – H. Mayer (Duitsland) en M.G. Vosselman (Nederland)
1996 – H.G. Maas (Zwitserland)
1992 – C. Heipke (Duitsland)
1988 – P. Curran (Groot-Brittannië)
1980 – A. Gruen (USA)
1976 – F. Leberl (Oostenrijk)
1972 – H. Ebner en J. Hoehle (West-Duitsland)
1964 – F. Ackermann (West-Duitsland)
Otto von Gruber (1884-1942), geboren in Salzburg, heeft in zijn wetenschappelijke en praktijkcarrière belangrijke bijdragen geleverd aan de ontwikkeling van de (stereo)fotogrammetrie en fotogrammetrische instrumenten.
Von Gruber was een groot deel van zijn carrière wetenschappelijk medewerker en afdelingshoofd van de afdelingen Beeldmetingapparatuur en Geodetische instrumenten bij Carl Zeiss in Jena. Hij ontwikkelde succesvolle praktische toepassingen, werkte aan theoretische ontwikkeling en organiseerde scholing voor zijn medewerkers.
Von Gruber studeerde wiskunde en natuurkunde aan de Universiteit van Berlijn en promoveerde aan de Technische Universiteit van München in 1911. In 1913 werd hij landmeter bij Stereographik-Wien een van de eerste bedrijven die zich specialiseerden in stereofotogrammetrie. In 1919 trad hij in dienst bij Zeiss. Daarnaast was hij vanaf 1920 enkele jaren docent toegepaste wiskunde, met in het bijzonder fotogrammetrie en hogere geodesie aan de Technische Universiteit München. Tussen 1926 en 1930 bekleedde hij een leerstoel aan de Technische Universiteit van Stuttgart. daarna keerde hij terug bij Zeiss. In 1930 verscheen onder zijn redactie een standaardwerk over fotogrammetrie.