logo NCGeo

Zekerheid omtrent eigendomsgrenzen van onroerend goed

GS 25, J.C. Anneveld, Zekerheid omtrent eigendomsgrenzen van onroerend goed

J.C. Anneveld

Nederlandse Commissie voor Geodesie 25, Delft, 1984. 239 pagina's.
ISBN-13: 978 90 6132 229 0. ISBN-10: 90 6132 229 4.


Samenvatting

In hoofdstuk 1, Inleiding, wordt uiteengezet dat deze ingenieursscriptie het verslag is van een onderzoek naar eisen betreffende en verschaffing van zekerheid omtrent eigendomsgrenzen van onroerend goed. Verklaard wordt waarom voor de term zekerheid is gekozen en niet voor de engere term rechtszekerheid. Duidelijk wordt gemaakt dat de eisen worden onderzocht van rechthebbenden, waaronder de overheid in niet specifiek publiekrechtelijke hoedanigheid, en dat de eisen in de loop van de geschiedenis van een grens aan veranderingen onderhevig zijn. Zekerheid wordt verschaft door Kadaster, notariaat en rechterlijke macht. In de scriptie wordt ervan uitgegaan dat andere instanties de zekerheidsverschaffing niet kunnen verbeteren. De scriptie zal worden opgebouwd aan de hand van de geschiedenis van de grens. Gekozen is voor een onderzoek dat een algemene gedachtegang in eenvoudige taal moet weergeven.

In hoofdstuk 2, Zekerheid omtrent eigendomsgrenzen van onroerend goed; een modelmatige benadering, wordt een multi-disciplinair model gebouwd waarin in essentie tot uitdrukking komt welke mate van zekerheid de rechthebbenden omtrent de ligging van eigendomsgrenzen wensen, welke functies Kadaster, notariaat en rechterlijke macht daartoe (behoren te) vervullen en in welk verband deze functies tot elkaar (behoren te) staan. Het Multi-disciplinaire model is een toepassing van een meer algemene modeltheorie van Santema, aangevuld met aan de verzamelingenleer ontleende tekeningen. Begonnen wordt met de eisen van de rechthebbenden t e formuleren. Deze zijn van micro-niveau. Van notaris en landmeter wordt verwacht, dat zij aan deze eisen voldoen.
Afgeleid wordt uit de algemene modeltheorie dat de notaris, met de hulp van de bewaarder, doorgaans een macro-omschri jving van wilsovereenstemming omtrent en ligging van de grens dient te geven, dit ter onderscheiding van de aanvullende beschrijving van de landmeter tot op micro-niveau, tot op de laatste centimeters.
Tevens wordt betoogd, dat de omschrijvingen op micro-niveau dienen t e sluimeren zolang geen problemen optreden. Bij rechtsovergangen dient, als geen sprake is van moeilijkheden, getoetst te worden op afwijkingen van macro-niveau tussen terreinsituatie en kadastrale afbeeldingen vanwege de maatschappelijke behoefte aan een zekere vrijheid bij de handhaving van de grens. Beschreven wordt welke zekerheid bij het opnieuw vaststellen van de grens rechthebbenden eisen en welke mate van zekerheid notaris, landmeter en rechter de rechthebbenden kunnen leveren. Er wordt op gewezen dat het model een hulpmiddel is om de verbanden in en tussen de volgende hoofdstukken in te zien.

Hoofdstuk 3, Registratie en afbeelding van de eigendomsgrens, wordt begonnen met een beschrijving van de registratie van de ligging van de nieuwe eigendomsgrens door notaris en bewaarder. Wettelijke vereisten voor de levering, de opstelling van de notaris, zijn interpretatie van de wilsovereenstemming van partijen en de recherche komen ter sprake. Vervolgens komen gelijkheden voor omschrijvingen in de akte met eventueel toegevoegde kaart ter sprake en deze worden vergeleken met de macro-omschrijving, waarvan in hoofdstuk 2 is afgeleid, dat de notaris deze dient te verzorgen. Mogelijke problemen ten gevolge van verschillende beschrijvingen worden besproken.
De verwachtingen die de notaris heeft van de landmeter komen ter sprake. De functie van de bewaarder bij de zekerheidsverschaffing wordt behandeld. Bekeken wordt hoe scherp wilsovereenstemming betreffende de ligging van reeds bestaande grenzen behoort te zijn bij rechtsovergangen. Vervolgens komt de functie van de landmeter ter sprake, die de macro-omschrijving van wilsovereenstemming over en ligging van de nieuwe grens van de notaris tot op micro-niveau dient aan te vullen. De opstelling van de landmeter wordt beschreven, de bekendheid van de rechthebbenden met het Kadaster, de controle op de omschrijving door de notaris door de landmeter en zijn functie bij de verscherping van de wilsovereenstemming. De eisen van de rechthebbenden worden vanaf diverse kanten bekeken. Een algemene inleiding op de werkzaamheden van de landmeter om aan die eisen te voldoen volgt. Dan volgt een weergave van mate van geuite tevredenheid met de werkzaamheden van de landmeter.
Tenslotte worden voor- en nadelen beschreven van een omschrijving van de landmeter vòòr die van de notaris.

Hoofdstuk 4, Opnieuw vaststellen van de grens, beschrijft mogelijke ontwikkelingen na het ontstaan van de grens. Beschreven worden mogelijke manieren om problemen over grenzen op te lossen: door de rechthebbenden zelf, al dan niet met behulp van akten of kadastrale afbeeldingen, met de hulp van landmeter of notaris of door de rechter. Redenen van het opnieuw vaststellen van grenzen worden genoemd.
Geanalyseerd wordt of ouderdom van een grens of ligging in al dan niet hermeten gebied het risico van een grensreconstructie vergroten. Getracht wordt trends in geëiste precisies te bespeuren. De eisen blijken onverdeeld hoog. Het aantal gevraagde reconstructies van grenzen van stukken grond waarop een huis met tuin staat is zeer hoog in verhouding tot andere stukken grond. Beschreven wordt hoe de landmeter tracht aan de eisen van de rechthebbenden te beantwoorden. Diepgaand
wordt besproken hoe de landmeter met de verschillende landmeetkundige technieken te werk gaat bij grenzen die met de verschillende landmeetkundige technieken kadastraal zijn afgebeeld. Voor- en nadelen van de verschillende reconstructietechnieken al dan niet in combinatie met de verschillende afbeeldingstechnieken worden behandeld. Onderzocht wordt of de werkzaamheden van de kadastrale landmeter aan de eisen en verwachtingen van de rechthebbenden voldoen en of verbeteringen mogelijk zijn. Voorstellen worden gedaan voor een nieuw type grensvaststellingsovereenkomst, instelling van een arbitrage-instituut om problemen over grenzen op te lossen en invoering van "particuliere grensvernieuwing".
Vervolgens komen de meer formele wegen om problemen over grenzen op te lossen ter sprake.
Voor- en nadelen van civiele en administratieve procedure worden genoemd. Daarna wordt diep ingegaan op de functie van akte en kadastrale afbeeldingen in civiele procedures met voorgestane ontwikkelingen voor de toekomst. Dan komen de administratieve procedures inzake bijhouding en vernieuwing aan de orde. Mogelijke en gewenste landmeetkundige werkzaamheden ten behoeve van zekerheid omtrent eigendomsgrenzen bij de onteigening worden behandeld. De landmeetkundige werkzaamheden met hun voor- en nadelen ten behoeve van de zekerheidsverschaffing omtrent eigendomsgrenzen in een ruilverkavelingsprocedure komen uitvoerig ter sprake. Vooral de voor- en nadelen van fotogrammetrie krijgen hierbij aandacht.


Inhoudsopgave

  • Lijst van gebruikte afkortingen
  • Inleiding  1
  • Zekerheid omtrent eigendomsgrenzen van onroerend goed; een modelmatige benadering  3
  • Registratie en afbeelding van de ligging van de eigendomsgrens  35
  • Opnieuw vaststellen van de grens  74
  • Samenvatting  204
  • Bijlagen  207
  • Literatuuropgave  235
Ga naar boven
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com